~1~

NATURA

          Budząc się rano, gdy księżyc jeszcze góruje nad jasnością, słyszysz stukot kropli wody o szyby. Czekałeś na piękny dzień, ciepłe słońce, ćwierkot ptaków, a nie pochmurne niebo, ulewę oraz szarość i ciemność, wychodziwszy na podwórko. Miałeś nadzieję ujrzeć naturę tylko z jednego aspektu z jakiego ją doceniasz.

          Dlaczego człowiek narzeka, gdy ujrzymy gęste, zalewające niebo chmury? Dlaczego nie cieszyć się z tak rzadkich odgłosów grzmotów i błysków piorunów? To także jest natura. Natura, którą kochamy. Którą powinniśmy kochać. Lecz także się jej boimy.
          Zapewne wiecie, że strach, który wywołuje w nas Matka Natura, to strach, że jesteśmy na to bezradni - przynajmniej w większej mierze nie mamy na to wpływu. Lecz jak spojrzeć na to z drugiej strony, jeżeli byśmy żyli w zgodzie z naturą, nie mogłaby ona nas sama traktować jako zagrożenie. Gdybyśmy chociaż ją szanowali, nie atakowałaby z taką siłą o jaką się boimy. Gdybyśmy ją oswoili i uspokoili.

          Lepsze samopoczucie w dzień słoneczny wywodzi się z przyczyn i osobistych, i metrologicznych. Wstając, widziwszy słońce - pojawia się uśmiech na twarzy i widnieje do końca dnia. Szarość potrafi przygnębić, lecz dlaczego i w niej nie wyszukiwać radości oraz piękności? Czy jest inną naturą niż ta, którą doceniamy i preferujemy?
          Istnieją osoby, które doceniają to, co natura nam ukazuje. Siedzą przy oknie, z kubkiem kawy obok gorącego grzejnika, by zaradzić na zimno i móc patrzeć, gdy śnieg bezszelestnie prószy przez przeźroczysty oraz bezbarwny, domowy witraż gdzie biel osadza się na gałęziach drzew, ziemi, tworząc czyste królestwo. Inni porywają w dłoń kolorowy parasol, zakładają barwne kalosze razem z

płaszczem i wychodzą tańczyć w rytm uderzającej o powierzchnie kropli wody, spływającej jednym ciągiem z nieba. A są i tacy, co chwytają w rękę aparat, czy to w komórce, czy to zwykły - stają przy oknie i czekają na odpowiedni moment, by wykonać serie zdjęć, aby uchwycić ten jeden, wspaniały moment, w którym uda się na zdjęciu zobaczyć błyskawicę, która niezwłocznie mknie, nie chcąc zostać schwytaną, a ucieczkę słychać w jednym z głośnych szumów rozlegających się na całe miasto - to pozostaje jedynym dowodem na to, że coś pojawiło się na niebie.
          Nie zapominajmy o tych, którzy doceniają słońce i roślinność. Wychodzą na świeże powietrze, wdychają, pozostawiając na dłużej w płucach. Delektują się nim. Tak jak oczy delektują się kontemplują c kolory, padające światło, delikatny wiatr mierzwiący liście i łodygi roślin, a także nasze włosy, łagodnie muskający nasze ciało. Nie uciekają od sadzenia przepięknych wszelakich kwiatów od tych najmniejszych i najkrócej żyjących, aż do wysokich i mogących przeżyć niejednego z nas.

          Dlaczego nie docenić jej w całej naszej okazałości? Wszędzie można doszukać się jej piękna i miłości. Gdyż w końcu dzięki niej żyjemy. Natura nas kocha - tego nie zmieni. Liczy na szacunek, a to nie trudne. Nie warto bać się hałasu jaki wydaje, czy unikać spotkania z chłodem lub gorącem.
          Choć przez chwilę na nią spojrzeć. Choć przez chwilę ją usłyszeć. Choć przez chwilę ją poczuć i zrozumieć, zauważyć, co chce nam dać.

Co słyszycie? Co widzicie?  Co czujecie?